Nie jest łatwo kochać się przez całe życie, uczucia ludzkie bywają zmienne, a człowiek jest słaby, dlatego narzeczeni zapraszają w dniu swojego ślubu Chrystusa i są przez Niego – dzień po dniu – wspomagani. W małżeństwie sakramentalnym Chrystus potwierdza jedność i nierozerwalność małżeństwa. Świat często twierdzi, że trwanie w miłości i wierności małżeńskiej jest trudne. Przyznać należy, że faktycznie nie jest łatwe, ale to nie znaczy, że niemożliwe. Małżonkowie w tych trudach nie są sami. Poprzez sakramenty, do których małżonkowie są w sposób szczególny – zaproszeni dokonuje się zjednoczenie z Chrystusem. Od Chrystusa jako Głowy do wiernych, jako żywych komórek Jego Mistycznego Ciała płynie siła i łaska (uświęcająca i uczynkowa) do przeżywania małżeństwa w nowych wymiarach Królestwa Bożego.
Pismo św. mówi, że Bóg stworzył pierwszą parę ludzką, Adama i Ewę i błogosławił im. Każdy człowiek jest dzieckiem Boga, stąd też przyjęcie drugiej osoby – jako daru jej miłości – może odbyć się tylko z rąk samego Stwórcy, podczas zawierania sakramentu małżeństwa. Celem małżeństwa wyznaczonym przez Stwórcę jest miłość wzajemna i przekazywanie życia, czyli inaczej miłość płodna. Kodeks Prawa Kanonicznego wyjaśnia, że małżeństwo do godności małżeństwa sakramentalnego podniósł Jezus Chrystus, czyniąc je, między (ochrzczonymi) mężczyzną i kobietą – przymierzem, skierowanym ku dobru małżonków i wychowaniu potomstwa.
Sakrament (łac. słowo sacramentum oznacza – tajemnica), czyli coś co nie jest w pełni ani widzialne, ani poznane, przez bezpośrednie doświadczenie zmysłowe.
Ten dziś Nowonarodzony Jezus, gdy wypełnił się czas, poprzez Ofiarę przebłagalną na krzyżu, na nowo pojednał człowieka z Ojcem. Zwyciężył grzech i wysłużył łaskę, moc, będącą usprawiedliwieniem człowieka wobec Boga, by małżonkowie mogli urzeczywistniać Boży plan względem nich, ukazany w Raju. Sakrament małżeństwa zaspakaja potrzebę usprawiedliwienia faktu współżycia małżeńskiego, wobec Boga – Stwórcy, gdzie bycie dla siebie darem jako mąż i żona, jest prawidłową forma realizacji tego daru, wpisaną w byt osoby przez Boga. Sakrament małżeństwa wymaga specjalnej formy „obrzędu” zawierania małżeństwa. Przewiązanie rąk stułą (symbol Chrystusowej władzy w Kościele), jest znakiem gotowości oddania własnej osoby współmałżonkowi oraz ma głęboki związek przysięgi ślubnej z Chrystusem i Kościołem. Najważniejszym momentem jest złożenie wzajemnej przysięgi małżeńskiej wobec świadka ze strony Kościoła. Od tej chwili wszystkie przejawy miłości stają się źródłem łaski. Wzajemna ich miłość, na wzór miłości Chrystusa do Kościoła, staje się środkiem uświęcającym małżonków. Sakrament małżeństwa nadaje naturalnej miłości małżeńskiej znaczenie religijne i dlatego ma wartość sakralną. Warunkiem jednak zawarcia małżeństwa sakramentalnego jest wiara, przynajmniej jednej ze stron.
Sakrament Eucharystii uobecnia ofiarę Krzyża, która jest ukazaniem wyłącznej i całkowitej miłość Chrystusa do Kościoła, winna stać się wzorem miłości dla małżonków. Sakrament małżeństwa, który jest znakiem i narzędziem widzialnym, niewidzialnej łaski Bożej, dokonuje się wprawdzie w momencie zawarcia małżeństwa, ale działa przez całe życie małżonków. Chrystus, przychodzi do małżonków, by dawać im swoje łaski, by mogli dobrze wypełnić przyjęte na siebie zadania, zwłaszcza prawdziwie się kochać, tworząc wspólnotę osób, znosić trudy małżeństwa, wzajemnego oddania i szacunku oraz zrodzić, a potem po chrześcijańsku wychować dzieci. Jan Paweł II wyjaśnia, że poprzez sakrament małżeństwa „życie małżeńskie i rodzinne… Chrystus uczynił świętym i uświęcającym”. Należy pamiętać tu również o szczególnej roli Ducha Świętego, przyzywanego podczas ceremonii zawierania małżeństwa, który towarzyszy małżonkom przez całe ich życie, uświęcając je.
Sprawiedliwość wobec Boga – Stwórcy zawiera w sobie dwa elementy: zachowanie porządku natury oraz uwydatnienie wartości osoby, stąd małżeństwo sakramentalne wyraża prawdziwy szacunek do osoby. Dlatego zatrzymanie się i stanięcie twarzą w twarz ze Świętą Rodziną czasami wymaga nie lada odwagi ale i może być źródłem przemiany, powrotu do słów wypowiadanych w dniu zawierania małżeństwa: ..i ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską, oraz, że Cię nie opuszczę aż do śmierci…Chrystus jest wierny temu co obiecał, a Ty? Dorota Szatraj